Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε τα αχλάδια και τα βράζουμε
σε 3 φλιτζάνια νερό για 15-20 λεπτά σε σιγανή φωτιά, προσθέτοντας τη ζάχαρη, τη βανίλια και το κορν φλάουρ.
Μόλις βράσουν, τα στραγγίζουμε και τα αφήνουμε
να κρυώσουν, ενώ συνεχίζουμε να βράζουμε
το σιρόπι. Ρίχνουμε την κουβερτούρα να λιώσει
μέσα στο σιρόπι που βράζει.
Αφού λιώσει την αφήνουμε να κρυώσει.
Βουτάμε με προσοχή τα αχλάδια στην σοκολάτα και
τα βάζουμε σε μια πιατέλα.
Περιχύνουμε τα αχλάδια με λιωμένη σοκολάτα
με κουτάλι σιγά - σιγά και από πάνω ρίχνουμε
τα αμύγδαλα
Αχλάδια με σοκολάτα
Υλικά
-
8 αχλάδια
-
3 φλιτζ. νερό
-
1 φλιτζ. ζάχαρη
-
1 βανίλια
-
250 γραμ. κουβερτούρα
-
1 κουταλιά κορν φλάουρ
-
αμύγδαλο φιλέ
Πιτσάκια
με πατάτες στον φούρνο και σώς !
Υλικά για 6 πιτσάκια
6 πιτάκια για πίτσα
τριμμένο τυρί φέτα(όσο χρειαστεί για να γεμίσουμε όλα τα πιτάκια)
1 ντομάτα
λίγη ρίγανη
λίγο λάδι
Υλικά για τις πατάτες
αλάτι
2-3 πατάτες
ρίγανη
πάπρικα
πιπέρι
Υλικά για τη σως
1 γιαούρτι
λίγο άνιθο
μισό κ.σ. λεμόνι
(προαιρετικά πάπρικα)
Εκτέλεση
Αρχικά λαδώνουμε και τα 6 πιτάκια.
Στη συνέχεια ρίχνουμε το τριμμένο τυρί φέτα,
κόβουμε την τομάτα σε ροδέλες και
την τοποθετούμε πάνω από το τυρί.
Τέλος ρίχνουμε λίγη ρίγανη από πάνω
και...βου αλάάά ! Έτοιμα.
Όσο για τις πατάτες τις κόβουμε και τις αλατίζουμε.
Στη συνέχεια βάζουμε λίγο ρίγανη, λίγη πάπρικα και τέλος λίγο πιπεράκι !!
Πάμε τώρα και στην σώς.
βάζουμε όλο το γιαούρτι σε ένα μπολ και
αφού πλύνουμε καλά τον άνιθο τον προσθέτουμε και αυτόν.
Έπειτα στίβουμε μέσα και το λεμονάκι.
Εάν θέλουμε βάζουμε και λίγη πάπρικα
για να την κάνουμε και λίγο πιο καυτερή!!!
Τόσο εύκολη και άλλο τόσο νόστιμη!
Παίζεται σε εξωτερικό χώρο. Δύο παιδιά χωρίζονται και αποτελούν τα "τέρματα". Χαράζονται δύο γραμμές σε απόσταση δέκα περίπου βήματα η μια από την άλλη.
Οι δυο αυτές γραμμές είναι τα τέρματα και πίσω από αυτές
τις γραμμές στέκονται οι δυο παίκτες. Αριστερά από τις γραμμές
χαράζεται μια άλλη που από πίσω της πηγαίνουν και στέκονται
τα υπόλοιπα παιδιά. Με κλήρο ορίζουν ποιός από τα τέρματα
θα ρίξει πρώτος την μπάλα για να χτυπήσει ένα από τα παιδιά
που βρίσκονται στο κέντρο. Αυτά τα παιδιά πρέπει όλη την ώρα
να τρέχουν από την μια άκρη στην άλλη για να μην χτυπηθούν.
Αν αυτός που θα ρίξει την μπάλα δεν πετύχει κανένα, τότε βγαίνει και
στέκεται πίσω από την αριστερή γραμμή. Με τη σειρά του ρίχνει την μπάλα ο άλλος.
Όταν μείνει μονάχα ένα παιδί στο κέντρο τότε παίζονται τα μήλα, δηλαδή θα χτυπηθούν δώδεκα μπαλιές, έξι από κάθε τέρμα.
Πρώτα ρίχνει ο ένας λέγοντας: "Ένα μήλο", έπειτα ο άλλος "Δύο μήλα!" κ.λ.π.
Το παιδί που είναι στη μέση τρέχει και κάνει κάθε είδους κινήσεις ώστε να αποφύγει την μπάλα.
Αν χτυπηθεί τότε χάνει και το παιχνίδι ξαναρχίζει με νέα τέρματα, αν τα καταφέρει να μην χτυπηθεί
έχει το δικαίωμα να ξανακαλέσει όλους του παίκτες και να αρχίσει το παιχνίδι με τα ίδια τέρματα.
Παραδοσιακά παιχνίδια
Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι με ό,τι υλικά είχαν κατασκεύαζαν ή επινοούσαν διάφορα παιχνίδια για να διασκεδάσουν. Κάποια απ’ αυτά παίζονται και στις μέρες μας.
Τρεις και το λουρί της μάνας !!
Τα μήλα
Τα παιδιά σχηματίζουν ένα κύκλο, καθισμένα γύρω από
ένα παιδί που κάνει τη μάνα.
Εκείνη βγάζει τη ζώνη της ή ένα λουρί ή σχοινί και
πρώτα σχηματίζει μ' αυτό διάφορα σχήματα,
π.χ. ένα αχλάδι, ένα μήλο, ένα καλάθι κλπ.
Τ' άλλα πρέπει να μαντέψουν τι παριστάνει.
Όποιο το βρει, του δίνει η μάνα το λουρί και τότε εκείνο έχει το δικαίωμα να σηκωθεί και να κυνηγήσει τ' άλλα παιδιά.
Η μάνα μένει στη θέση της και κάθε τόσο φωνάζει:
«Τρεις και το λουρί της μάνας! ».
Εκείνος που κρατεί το λουρί, συνεχίζει το κυνήγι του κι
αν κτυπήσει κανένα παιδί, τότε εκείνο βγαίνει
απ' το παιχνίδι.
Αν όμως η μάνα φωνάξει: «Τρεις και το λουρί της μάπας! », τότε αυτός που κυνηγάει, πρέπει αμέσως να γυρίσει πίσω και να παραδώσει το λουρί στη μάνα, αλλιώς
τα άλλα παιδιά έχουν το δικαίωμα να τον πάρουν
στο κυνήγι, να του πάρουν το λουρί και ν' αρχίσουν
μ' αυτό να τον χτυπούν.
Σ' αυτό το παιχνίδι, τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Κάθε ομάδα έχει ένα σημείο εκκίνησης, συνήθως κολόνα ή δέντρο. Στην αρχή ένα παιδί
από τη μια ομάδα "παίρνει αμπάριζα και βγαίνει"
για να προκαλέσει τους παίχτες της άλλης ομάδας
να τον κυνηγήσουν. Τότε κάποιος απ' την αντίπαλη ομάδα "παίρνει αμπάριζα και βγαίνει" και τον κυνηγάει. 'Ετσι βγαίνουν και τ' άλλα παιδιά κυνηγούν.
Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να κυνηγήσει τα παιδιά
που έχουν βγει πριν απ' αυτόν, αλλά όχι τα παιδιά
που έχουν βγει μετά. Επίσης κάθε παίχτης μπορεί
να γυρίσει στην κολόνα του και να βγει όσες φορές θέλει.
'Οταν κάποιο παιδί πιάσει ένα παίχτη της αντίπαλης ομάδας, τον πάει στη φυλακή, που είναι συνήθως κοντά στην κολόνα του. Οι παίχτες της ομάδας του παιδιού που είναι φυλακισμένο, πρέπει να το ακουμπήσουν
για να ελευθερωθεί. Σκοπός του παιχνιδιού είναι
ν' ακουμπήσει ένας παίχτης την κολόνα της αντίπαλης ομάδας.
Αμπάριζα
ώρα για
φαγητό
γλυκό
Αχ! Αυτή η κυρία Πετρούπολη θα μας τρελάνει!
Όχι μόνο με την ομορφιά της αλλά και μ’ αυτά που κάνει.
Ξυπνάει ένα πρωί και το Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας επινοεί.
Τρίμηνης διάρκειας πρόγραμμα ξεδιπλώνει
και πολιτιστικές εκδηλώσεις διεθνούς κύρους διοργανώνει.
Κι αυτό το Φεστιβάλ Μαθητικής Δημιουργίας;
Πώς της ήρθε της κυρίας;
Νήπια και μαθητούδια ν’ ανεβαίνουν στη σκηνή
και να γίνονται μικροί ηθοποιοί;
Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό,
το’ χει ρίξει στη μουσική και τον χορό.
Δεν αφήνει εκδήλωση για εκδήλωση που να μην πάει:
Αποκριές, Πετροκούλουμα και Καρναβάλια,
η Μάχη της Κρήτης, Καραϊσκάκεια και άλλα…
Όμως το καλύτερο απ’ όλα αυτά,
είναι η Αθλητική Άνοιξη βρε παιδιά.
Αγώνες μεταξύ σχολείων ξεκινούν,
σώμα και πνεύμα για να γυμναστούν.
Και ποιος θα είναι ο νικητής;
Μα, φυσικά, η χαρά της συμμετοχής!
Και το βραβείο;
Χαμένες ώρες μαθημάτων από το σχολείο!
Γιούπιιι!!! Πότε αρχίζουμε;;
Αρ. φύλλου 7
Μαθητοφρένειας νέα
Μηνιαία μαθητική εφημερίδα
Τα μυστικά των βοτάνων
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ
Περιβάλλον
Το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι η διαδικασία κατά την οποία η ατμόσφαιρα ενός πλανήτη
συγκρατεί θερμότητα και συμβάλλει στην αύξηση της θερμοκρασίας
της επιφάνειάς του.
Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο μαθηματικό, αστρονόμο και φυσικό Ζοζέφ Φουριέ, το 1838, ενώ διερευνήθηκε συστηματικά από το Σουηδό χημικό Σβάντε Αρρένιους.
Τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας της Γης (παγκόσμια θέρμανση), ενώ θεωρείται πως το φαινόμενο έχει ενισχυθεί σημαντικά από ανθρωπογενείς δραστηριότητες
(αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα λόγω των καυσαερίων).
Ο πλανήτης με το πιο εντυπωσιακό φαινόμενο θερμοκηπίου είναι η Αφροδίτη.
Φλησκούνι ή βληχόνι
Δημιουργία και ανανέωση ιστοσελίδας : Κατερίνα Κουκουτσάκη
Είναι είδος συγγενές της μέντας και του δυόσμου και
μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί γι’ αυτά.
Βρίσκεται αυτοφυές σε ολόκληρη την Ελλάδα,
συνήθως κοντά σε νερά και σε παραθαλάσσιες περιοχές,
αλλά μπορεί και να καλλιεργηθεί.
Χρησιμοποιούμενα μέρη:
Τα φύλλα και τα άνθη, που συλλέγονται από τον Ιούνιο
έως τον Οκτώβριο.
Χρήση:
Πίνουμε το αφέψημα ή το έγχυμα ως τονωτικό, ευεργετικό
για το στομάχι και καταπραϋντικό κατά της βρογχίτιδας,
της ημικρανίας, των ιλίγγων και της διάρροιας.
Το κατάπλασμα μπαίνει σε αποστήματα και μώλωπες.
Επίσης, χρησιμεύει και για να κάνουμε γαργάρες για τις παθήσεις
του ρινοφάρυγγα, για το βήχα και γενικά για το άσθμα και τη γρίπη.
Βαλεριάνα
Η Βαλεριάνα με επίσημη ονομασία Valeriana officinalis
(Βαλεριανή η φαρμακευτική) είναι γνωστή και ως νάρδος, κέντρανθος,
Διοσκουρίδειος, Αγριοζαμπούκος και πολλές ακόμα ονομασίες.
Η βαλεριάνα είναι φυτό πολυετές ποώδες και ανθοφόρο της οικογένειας
των Βαλεριανοειδών. Φυτρώνει στην Ευρώπη και την βορειοδυτική Ασία.
Στην Ελλάδα είναι αυτοφυές, κυρίως στη βόρεια και ηπειρωτική,
και προτιμά εδάφη υγρά, γόνιμα και ηλιόλουστα.
Το όνομα "Βαλεριάνα" προήλθε από τη λατινική λέξη valere
που σημαίνει "υγεία ή δύναμη" και αναφέρεται στην θεραπευτική χρήση
του φυτού, αν και υποστηρίζεται ότι μπορεί να αναφέρεται και
στη δυνατή του οσμή..
Ο μηχανισμός δράσης της βαλεριάνας παραμένει γενικά άγνωστος.
Στο παρελθόν η βαλεριάνα χρησιμοποιούνταν και σε ασθενείς με επιληψία.
Πέραν της θεραπευτικής χρήσης της, η βαλεριάνα είναι γνωστή και για τη χρήση της στην αρωματοποιία
αλλά και στην καλλιέργεια της για καλλωπιστικούς λόγους λόγω των όμορφων λουλουδιών της και
της αντοχής της σε ακραίες καιρικές συνθήκες..
Γενικά χαρακτηριστικά
Η βαλεριάνα είναι ανθεκτική στις καιρικές συνθήκες και τις ασθένειες θάμνος με μέγιστο ύψος που δεν ξεπερνά
το 1,5 μέτρο. Τα άνθη της είναι μικρά ροζ έως λευκά ανάλογα από την ποικιλία, σε σχηματισμό «ομπρέλας»
στην κορυφή του φυτού, ενώ ο βλαστός είναι σωληνοειδής και χνουδωτός.
Η ρίζα, το μέρος του φυτού με τις κυριότερες και σημαντικότερες θεραπευτικές ιδιότητες, είναι ινώδης
με έντονο άρωμα. Η άνθιση της βαλεριάνα διαρκεί από το Μάιο έως τον Αύγουστο.
Οι ανθισμένες κορυφές συλλέγονται το καλοκαίρι, ενώ η ρίζα συλλέγεται το φθινόπωρο από Σεπτέμβριο μέχρι
Οκτώβριο.
Τα κυρίως συστατικά και δραστικές ουσίες είναι, σάκχαρα, άμυλο, ρητίνες, αιθέριο έλαιο, οργανικά οξέα,
αζωτούχες ενώσεις, βαλεριανικό οξύ, πτητικό έλαιο, ρετσίνι και γόμμα.
Η γεύση της είναι έντονη, ξηρή και ελαφρώς πικρή.
Άλλες πληροφορίες:
